Na mijn studie boekte ik met vrienden een surfvakantie naar Biarritz. Mijn hele middelbareschooltijd heb ik een O’Neill agenda gehad, vol met surffoto’s. Het leek me altijd al tof om te leren surfen, maar het was er eigenlijk nooit van gekomen. In de jaren daarop heb ik nog meerdere keren gesurft in zowel Zuid-Frankrijk als in Australië. Surfen bleek namelijk heel gaaf. Trouwens ook supermoeilijk. Maar als het dan lukte op het juiste moment die plank te gaan staan en een golf te ‘pakken’, gaf me dat een geweldig gevoel.

De ultieme prestatie neerzetten, dat noemen ze in het surfen ook wel een Perfect10. Dat is allesbehalve gemakkelijk, want een perfecte ‘ride’ is van zoveel dingen afhankelijk. Maar als het dan allemaal klopt, valt alles op zijn plek en dat voelt geweldig.

Mij doet dit denken aan samenwerken in een team. Als alles klopt in het team, is het genieten. Dan lijkt alles vanzelf te gaan. De samenwerking en de communicatie verlopen goed, het team vormt een eenheid en iedereen heeft plezier. De basis om als team optimaal te kunnen presteren.

Met Perfect/10 help ik sportteams het beste uit zichzelf te halen. Door te focussen op het vormen van een eenheid en een effectieve communicatie en samenwerking. Mijn doel is de teams te helpen ervoor zorgen dat alles klopt, zodat het team kan gaan ‘genieten van de ride’.

In de periode waarin ik heb gebasketbald, heb ik ondervonden hoe belangrijk een goede dynamiek is in een team. Ik begon laat met de sport, toen ik 18 was. Ik bleek aanleg te hebben en stroomde snel door naar hogere teams. Op een gegeven moment werd ik gevraagd bij een team in een van de hoogste divisies te komen spelen. En team met individueel echt heel goede speelsters. Die uitdaging ging ik graag aan. We werden dat seizoen kampioen. Maar het was mijn minst leuke seizoen.

In dit team was iedereen namelijk heel erg gericht op zichzelf. Op het veld wisten we elkaar allemaal goed te vinden, maar buiten het veld was het los zand. Ik wist niet zoveel van mijn teamgenoten, en zij wisten ook maar weinig van mij. Iedereen was nogal kritisch op elkaar. Waardering werd niet zoveel uitgesproken, behalve een ‘lekker Marjo’ als ik scoorde. Er werd vooral negatief gereageerd als iemand een fout maakte. Feedback naar elkaar was meestal niet erg constructief.

Ik voelde me dus totaal niet op mijn gemak. Was echt bang om fouten te maken, en vermeed dan ook zoveel mogelijk risico’s op het veld. Vrijuit spelen, dat lukte me niet meer. Ook in de kleedkamer, onderweg naar wedstrijden en tijdens teambesprekingen hield ik me zoveel mogelijk stil. Dan zei ik tenminste niets verkeerd. Ik kreeg minder plezier in het basketbal. Na het seizoen ben ik vertrokken.

Eigenlijk had het hele team hier last van. We presteerden als team dus heel goed, maar het niet op een leuke manier. Er hing gewoon niet echt een leuke sfeer en het vertrouwen in het team nam steeds verder af. Het lukte onze coach niet om dit om te draaien. Ook hij vertrok aan het einde van het seizoen.

Door verschillende opleidingen en vooral door met heel veel teams gewerkt te hebben, weet ik nu, jaren later dat het niet zo hoeft te gaan. Ja, het is logisch dat een team niet direct een eenheid vormt, omdat teamleden nu eenmaal van elkaar verschillen. Maar je kunt wel aan de slag met de dynamiek in de groep.

Hierdoor gaan teamleden elkaar beter begrijpen, elkaar op een positieve manier aanspreken, zetten ze zich meer in voor het teambelang, neemt onduidelijkheid af en groeit het geloof in het collectief. Ze beleven meer plezier, trainen met meer positieve energie en werken veel beter samen. Wat uiteindelijk leidt tot betere, meer stabiele teamprestaties.

Ik kan er echt van genieten om samen met een coach en zijn of haar team te onderzoeken op welke vlakken het team beter kan gaan functioneren. Om vervolgens alles wat ik in mijn rugzak heb in de strijd te gooien om het team hechter te maken en de samenwerking te verbeteren.

Synergie

Dit praktische boek geeft je als trainer-coach niet alleen inzicht in de dynamiek binnen je team, maar ook alle handvatten om in elke fase van het seizoen te werken aan de samenwerking en communicatie tussen je sporters. Dankzij de praktische tips, effectieve werkvormen en doelgerichte opdrachten creëer je meer energie in je team, meer plezier en nog betere teamprestaties. Kortom: synergie.

CHAOS

Teams die zich continu kunnen aanpassen aan veranderende situaties presteren het best. Maar hoe ontwikkel je zo’n ‘zelfregulerend team’? Dat begint met het creëren van chaos. Vervolgens train je de vier vaardigheden analyseren, interpreteren, oplossen en interacteren bij je team, volgens de methode MasterTeam, beschreven in dit boek. Een praktische opzet met 25 werkvormen en voorbeelden uit de praktijk.

Zelfregulatie in de sportpraktijk

Dit boek beschrijft de didactische methode ZIPcoach, waarmee je als trainer-coach tijdens trainingen de zelfregulatievaardigheden bij je sporters traint. Hierdoor leren je sporters de trainingstijd efficiënter te benutten, met als gevolg: meer plezier en een snellere ontwikkeling. Een praktisch boek met in elk hoofdstuk praktijkvoorbeelden van coaches die het gebruik van ZIPcoach illustreren.